Het familie verhaal

 

In de tijd van Coert Axel Rosenquist, (die uit Denemarken kwam), en zijn zoon Anthony Axel deed men nog aan slavenhandel in Ned-Indië, CBG.

 

Zoutpakhuismeester Jacob Happon was ooit gevangen genomen door zeerovers (de Boeginezen, uit Oost-Celebes), 4 jaar zat hij gevangen op een afgelegen klein eiland, meestal werden hun slachtoffers direct gedood. Een latere gevangene uit Makassar die zich voordeed als Moslim en met de zeerovers mocht meedoen heeft deze verklaring gegeven. Deze verklaring werd later in de krant vermeld. Hij had dus geluk gehad dat hij werd bevrijd, na 4 jaar.

 

Zoutpakhuismeester  Albertus Levinus handelde ook in onroerend goed en was een fervent biljarter. Hij stierf aan een nare ziekte. Zijn weduwe A.F.A. Portier handelde ook na zijn dood nog in onroerend goed. Zij kwam uit de 'bekende'  familie Portier uit Solo. Haar (groot)vader was trompettist bij de Susuhunan (deze stond een trede hoger dan een Sultan).

 

Achitect Charles Pieter werkte op verschillende plaatsen op Java en Sumatra, o.a. in het bouwen van havens. Hij was ook lid van een schietclub waar men kon kiezen te schieten met pistool of buks, daar was hij heel bedreven in.

 

Belastingambtenaar in Soerabaja Willem Albertus stierf door een gevecht op 28 jarige leeftijd.

 

Wethouder Dirk Lodewijk was erg actief o.a. als voorzitter van ‘de Suikerbond’ later voorzitter van de ‘Spoorwegbond’ in deze hoedanigheid nam hij het op voor de loonarbeiders.

Hij was eigenaar van een meubelzaak (billijke prijzen) in Soerabaja, zong in een koor (bas), voorzitter van de ‘Stadstuin’ (recreatieplaats in het centrum van Soerabaja), waar theater werd gespeeld, films werden gedraaid, aan sport zoals atletiek werd gedaan. Hij was ook lid van de schietclub ‘De Nederlandse Kroonprins’ bij de Werfstraat in Soerabaja. Tevens was hij voetbalscheidsrechter. Na zijn pensioen opende hij een café aan de kust bij de haven. Hij deed ook aan armenzorg. Hij was in Soerabaja gelieft, nadat hij 12 jaar in het stadsbestuur werkzaam was geweest, men noemde hem daar ook wel oom Dirk. Hij stierf aan een hardnekkige longontsteking.

Zijn weduwe A. Keasberry had na zijn dood een drugstore ‘Excelsior’ (bij de rode brug), waar zij te samen met de scheikundige Dr. Stephan obat, obat minyak, zalf, balsem enz. verkocht.

 

Directeur van de Zaalberg-Handelschool Jaap (zijn echte naam was Jacob), was bekend als voetballer en werd later ook scheidsrechter. Hij zat ook in de gemeenteraad van Soerabaja. Hij nam na de Indonesische onafhankelijkheid het Indonesische staatsburgerschap aan, (WN).

 

Wilhelmina Rosenquist- Ruitenschild de weduwe van Willem Jan Pieter had een Mode Academie in de v. d. Bochlaan 50 te Soerabaja. Men kon opgeleid worden tot costumière, coupeuse en lerares.

 

Hoofdopzichter Willem Albertus zat in de gemeenteraad van Blitar en later Pasoeroean en was de voorzitter van de plaatselijke politieke partij I.E.V. Hij deed ook aan de armenzorg. Later was hij de plaatselijke voorzitter (Rotterdam) van het V.I.N. (Vereniging Indische Nederlanders). Zijn vrouw was muzikaal en speelde piano en ook tennis, zij sprak ook hoog en laag Javaans.

 

Ir. Albertus Jacob Henri Lodewijk deed ook aan armenzorg. Was aan het einde van zijn loopbaan aangesteld als lid van de commissie van toezicht bij de T.I. Bandoeng (een T.H.),

Deze Technische Hogeschool heet nu het I.T.Bandung. Hij was ook partijlid van het I.E.V..

 

Vele familieleden werkten als employé bij een suikerfabriek/plantage of zijn daar begonnen met werken. Employé van een suikerfabriek kon van alles inhouden zoals: rietplanter, rietsnijder, opzichter rietsnijders, weegbrugmeester, chemiker, elektriciën, magazijnmeester, administrateur, werktuigkundige enz.

Johan Freddy werkte ook op diverse plantages als landbouwkundig-ingenieur.  

 

Het familieverhaal is voor een belangrijk deel afkomstig van de website: www.kranten.delper.nl 

Als men daar zoekt op de naam Rosenquist krijg je een grote hoeveelheid informatie over de familie uit  Ned-Indië (Soerabaja).